Na ruim 20 jaar stille lidmaatschap een kleine bijdrage voor de webpagina 'de verzameling van ....':

In 1974, niet lang na het behalen van mijn rijbewijs, kocht ik een toevallig mijn weg kruizende Wolseley 16/60. Hoewel ik niets van dit automerk wist ging ik gelijk voor de deftige uitstraling zoals leren bekleding, notenhouten dashboard en natuurlijk voorop de auto de radiateurgril. Vooral de traditionele radiateurgril en de reacties hierop, gaven mij het trotse gevoel had dat ik (bijna) een Rolls Royce bezitter was. Tegenwoordig mogen we ons gelukkig prijzen met wat er op auto gebied van zelfs de meest obscure merken in tijdschrift/boekvorm of elektronisch verschijnt, maar in die tijd was er voor mij als leek vrijwel geen informatie te vinden over de geschiedenis alswel (type) modellen van Wolseley.

De grote verandering kwam enige jaren later, toen ik op een zondagmorgen naar Anne van Egmond op de radio zat te luisteren die de uitgaanstips van de dag aankondigde. Zo ook dat in de Koningszaal van Artis een auto en literatuurbeurs door en voor liefhebbers werd gehouden werd en je alles kon vinden van Abart tot Wolseley.

Het laatste woord was genoeg om een half uurtje later kennis te maken met enkele nieuwe nu nog bestaande bevriende relaties, zijnde bekende veteranen in de NAMAC wereld. Een geruime tijd heb ik mij hier volop gevoed met alle vormen verkrijgbare literatuur over Wolseley, zoals advertenties, persfoto's en brochures. Toen dit minder werd durfde ik de stap te wagen om te kijken of er op deze beurs geen modelautootje van Wolseley was. Ik was er inmiddels langzamerhand achter gekomen dat verzamelaars van modelautootjes helemaal geen last hadden van niet verwerkte neuroses uit hun kindertijd maar hele gewone burgers waren die schaalmodellen van auto's verzamelden. Eenmaal tot deze stam toegetreden, moest ik al snel constateren dat met een 1:43 Budgie Wolseley 6/80 en een Matchbox Wolseley 1500 en een verdwaalde Benbros de verzameling snel rond was.

Waarschijnlijk ben ik hiermee geruime tijd onvermeld recordhouder van de kleinste verzameling binnen de Namac geweest. Om de vitrine toch maar gevuld te krijgen besloot ik naast Wolseley ook maar Rolls Royce schaalmodellen te gaan verzamelen. Een bezoekje bij een bekende RR verzamelaar te A. en een gebrek aan drie grote huiskamers deed me verschrikt besluiten om alleen zwarte en/of grijze RR modellen op schaal 1:43 te verzamelen om de zaak beheersbaar te houden. Hoewel ik Wolseley materiaal/literatuur inmiddels op een ander niveau en bij andere bronnen verzamelde was de zoektocht naar RR modellen het excuus om enige keren de NAMAC en AMC beursen gedurende de jaren tachtig van de vorige eeuw te bezoeken. Midden jaren negentig gestimuleerd door de waaiende nostalgie wind worden in Engeland door verschillende bedrijfjes diverse Wolseley modellen in beperkte oplages als white metal kits modellen al dan niet afgebouwd aangeboden. Door deze toename kregen de Wolseleys eindelijk na bijna twintig jaar geheel hun eigen viterinekastje. Een andere welkome nieuwe wereldwijde aanvoerbron bleek eind jaren negentig via internet Ebay te zijn. Hier werd zowel mijn kennis alsmede de collectie dermate uitgebreid met modellen door producenten welk al bijna vergeten zijn,zodat het vitrine kastje nu toch langzaam te klein geworden is.

Onlangs gaf iemand via internet in een reactie aan, dat hij meer vingers aan zijn hand had dan dat er Wolseley modellen bestonden. Dit was de aanleiding om op een webpagina van Wolseley noticeboard gedurende de maand januari 2004 de schaalmodellen afzonderlijk en liefst met detailfoto te inventariseren. Hierin heb ik ter realisering een groot aandeel heb gehad. Nieuwsgierig geworden, ik zou zeggen klik op Wolseley Noticeboard. Links onder bij scalemodels kunt u de pagina openen en................ misschien kan u nog wat aanvullen. Dit kan door een email te sturen naar schuurih-apestaart-hotmail-punt-com (antispam voorzorg)

Zelf ben ik nog steeds op zoek naar een simpel kleine plastic Wolseley 18/85 welke in Nederland door een benzine maatschappij als geschenk werd gegeven als men getankt had. Deze auto heb ik nog nooit gezien, maar deze kennis heb ik opgedaan, toen iemand uit Badhoevendorp een achtal jaren terug enkele auto,s van deze uitgave in het NAMAC blad bij de uitlaatjes te koop aanbood. Helaas was de gehele selectie al in een keer aan een snelle jongen verkocht voordat het blad bij mij in de bus viel, maar misschien vind ik het wel op de volgende Namac bijeenkomst.