Je kent het wel: je verzamelt steeds meer modellen, maar de beschikbare ruimte groei niet mee. Wat is het dan fantastisch als een supermarkt voor relatief weinig geld héél mooie vitrinekastjes aanbiedt. Je zou er zó twéé kopen...

Het grote schuiven met modellen begint meteen nadat je de vitrine hebt opgebouwd. Een halflege vitrine is natuurlijk geen gezicht. Maar in de loop der tijd heb je de vitrines die je al had, héél ingenieus volgestouwd. Met een volgorde of groepering van je modellen waarover je goed hebt nagedacht. De opstelling groeit letterlijk in een bepaalde vorm. En die zo even uit elkaar halen om de nieuwe vitrines niet te leeg te laten, dat doe je niet zomaar. Dan klópt de uitstalling niet meer.

De laatste twee keer dat ik verhuisd ben, kostte me het toch steeds bijna een jaar om de nieuwe modellenkamer helemaal naar mijn zin in te richten en alle modellen hun juiste plekje te geven.

De toevoeging van een nieuwe vitrine in de bestaande hobbykamer lijkt dan kinderspel, maar tóch... Past die deelcollectie erin? Ja, mooi! Maar wat zet je in de vrijgekomen ruimte in de andere vitrine? Nee, dát rijtje past er wel in, maar hoort er eigenlijk niet. Die serie dan? Ja, maar wat zet je dan daarvoor in de plaats?

Zo ben je weer weken met je modellen in de weer, zonder dat je nieuwe aankopen doet. Voordeel is dat een groot deel van je collectie weer eens door je handen gaat en je de modellen weer eens op een andere manier bekijkt.

Elk jaar een nieuwe vitrine van de Lidl? Ik kan het iedereen aanraden.  

Paul Spek