Ik ben geen computerman, dus bij de term cookies denk ik meteen aan... juist. Behalve dat ik gek ben op koek, ben ik dat ook op verbouwen en restaureren van modelauto's. Mijn werktafel ligt altijd vol met gesloopte en in aanbouw zijnde projecten, het lijkt wel of het er steeds meer worden. Het gekke is: een model dat uit elkaar ligt, neemt veel meer ruimte in dan wanneer het compleet opgebouwd is. Dus als ik al het doosje bij een restauratieprojectje heb, passen meestal niet alle onderdelen er op een overzichtelijke manier in. Maar meestal ontbreekt het doosje sowieso. Daarom hield ik altijd mijn ogen goed open voor allerhande doosjes en potjes om gesloopte modellen in te bewaren. Het kleinere Tupperware van mijn begripvolle echtgenote was ook niet altijd veilig. Maar het gevolg was dat door de grote variateit aan doosjes en formaten, het nog steeds een grote bende was op de hobbykamer. Sinds enige tijd heb ik de oplossing, en die heeft zich inmiddels in de praktijk bewezen: KOEKkie Koffie- en Jodekoeken. Best lekker, al denk mijn Miranda daar na vijftien weken 'koekies' eten wel wat anders over. De lege koekdozen zijn uitermate geschikt voor het bewaren van modellen en de bijbehorende onderdelen, én als veilig plateau voor gelakte delen die nog moeten drogen terwijl ik de rest van de auto direct bij de hand heb. Je kunt ze ook prima gebruiken als steuntje bij het schilderen van kleine details. En ze zijn prima stapelbaar...

 

Paul Spek