Ik heb onlangs een andere tafel op de hobbykamer geplaatst. 'n Mooi ding, een bureau met een groot werkblad en twee boekenplanken erboven. Op de bovenste plank staat een vitrine en een Sio-garage, op de tweede plank mijn bureaulamp en nog een garage. Wel decoratief, vind ik, met bijna voltooide modellen erin, die wachten op de finishing touch.

Onder de tweede plank kan ik precies de koektrommeltjes kwijt waarin ik de onderdelen bewaar van de modellen die ik aan het (ver)bouwen en restaureren ben. Daar staan ze mooi uit het zicht en toch bij de hand.

De laatste tijd doe ik – onder meer in de NAMAC-Facebook-groep – in hoog tempo allerlei ideetjes voor verbouwingen op. Maar eigenlijk ontbreekt me de tijd om elk project waaraan ik begin, helemaal tot een goed einde te brengen. Of is het gewoon een gebrek aan discipline? Dan verdwijnen de onderdelen van het model weer in hun koektrommel.

Ondertussen staan op een rij twee oude Dinky Toys waarvan ik eigenlijk vergeten ben wat ik e rmee van plan was, een gele Austin Princess van Heller, een DAF 55 HAVAS in wording, wat restanten van een DAF 600 en een 600 Cabriolet in wording, een Ford Streetka en een Corgi MG B GT, die overigens wél bijna klaar is, een Dinky Simca 8 in restauratie en twee DAF- kantelcabines van Lion Cars waarvan ik tandemassers probeer te maken.

Van de week kwam mijn liefhebbende echtgenote weer eens kijken. Ik hoopte dat ze me een compliment zou maken over de inrichting van de tafel. En over de prachtige dingen die ik maak.

'Jémig, wat een zooi. Maak nou toch eens iets áf, joh', zei ze echter... Ik denk wel dat ze gelijk heeft.

 Paul Spek