De NAMAC-ruilbeurs in Houten is voor mij veel meer dan alleen een ruilbeurs. Het is ook een sociaal gebeuren: je maakt praatjes met tafelhouders, je ziet je verzamelvrienden weer en je legt nieuwe contacten. Ik had het afgelopen zaterdagmorgen weer zó naar mijn zin dat Otto Snel me aanhield en vroeg waarom ik zo liep te stralen

Rond lunchtijd spreek ik elke beurs in het restaurant af met een aantal vrienden en bekenden. Het is een groep die steeds groter wordt dankzij de NAMAC-Facebook-groep. Onder het genot van een broodje kroket bespreken we dan onze aanwinsten. Dan vliegt de tijd.

 

 

Als je dan rond half twee, twee uur weer de beurshal inloopt en verder wilt 'winkelen', dan is het soms uitkijken voor de karren van de tafelhouders die alweer naar huis gaan. Dat is toch wel heel jammer, want de beurs duurt tot 15.00 uur.

De afgelopen beurs zag ik 's middags ook weer talloze lege en half ontruimde tafels. Oké, het liep tegen drieën, maar het is toch een treurig voortijdig einde van de beurs: het laatste uur staan karren vóór de tafels, staan dozen en kratten op tafel en zijn tafelhouders druk in de weer om in te pakken. Je zult om een of andere reden maar later zijn aangekomen, dan houd je er toch niet zo'n goed gevoel aan over als beursbezoeker. Ik trouwens ook niet, ondanks dat ik er al vanaf het begin was.

 

 

Mijn dalende stemming werd weer opgekrikt doordat Tim en Roel hun tafel als een van de laatste in de beurshal nog helemaal intact hadden gelaten en duidelijk van plan waren om tot het einde te blijven. Complimenten daarvoor. En ik vond er een heel leuke aanwinst voor mijn Ford-vitrine. Deze verrukkelijke Ford Escort RS2000 uit de film Fast & Furious. Niet het soort film waar ik naar kijk, maar die auto is geweldig!

 

 

Paul Spek